| |
Bloembollen
Het is zaterdagmiddag. De trein stroomt vol. Tegenover me vlijt een meisje zich tegen de borst van een jongeman die in de verte aan John Travolta deed denken. Hij heeft een fors hoofd, draagt een stoer jack en kijkt uit het raam. Hij is enigzins ongemakkelijk met haar avances. Ik sla het stel een poosje gade, verdiep me daarna in een zwerfkrantje. Bij het uitstappen botsen Travolta en ik tegen elkaar. Ik kijk in heldere bijna gele ogen. Stukje voor stukje ontstaat een bekend gezicht. Ongelooflijk. Kleine jongens worden groot. Het is Johan. Hoe een door veel leraren voor dom gehouden jongen uitgroeit tot een knappe vent met een mooi meisje en, vertelt hij met een dun zegevierend lachje, een ingenieurstitel. Het meisje knikt. We praten wat over vroeger. Hij maakt me vrolijk. Ik neem afscheid, loop naar de kantoorboekhandel en koop een Atlanta schriftje bij, nomen est omen, nog een Johan. Zijn verhaal kende ik al. Ook hij heeft zijn leraren verslagen. Ik zie nog hoe braaf hij knikte toen hem werd verteld dat de docentenvergadering hem verbood voor exact te kiezen. In zijn eigen belang. Biologie, goed, dat mocht dan nog. Zijn hartsvriendin kreeg een zelfde veto maar zij vermurwde de conrector met dikke tranen. Zij ging onvertraagd naar het University College, hij is inmiddels vierde jaars medicijnen. Het zijn bekende verhalen. Hoe goed wij ook menen dat wij iemands talent kunnen inschatten, wij vergissen ons geregeld. Inzicht, werkhouding, werkorganisatie, huiswerk maken, leerwerk: je verwacht als leerling dat je leraar je werk naar waarde schat. Wat vaak ook betekent: niet alleen kijkt naar je werk, niet alleen je cijfers laat tellen maar ook weet hoe zij tot stand kwamen. Immers de ruis in de prestaties van dertien- en veertienjarigen is enorm. Groepsdruk, onzekerheid, onrijpheid, faalangst, leerproblemen: leerlingen zijn net bloembollen, je hebt vroege soorten en late soorten, sommigen zijn te diep geplant, anderen kiemen moeilijk of staan te droog, weer anderen willen lijken op een boerennarcis terwijl ze sneeuwklokjes zijn. Tot bloei brengen wat in het nieuwe zaad besloten ligt: een leraar is toch ook een soort tuinman. Ieder talent heeft zijn groeiwijze, verschillende talenten behoeven verschillende voorwaarden. Het geloof en vertrouwen van een leraar geeft vleugels. Een leraar die je kent, die je bijstuurt en aanmoedigt, maar ook een leraar die je kans geeft op je bek te gaan. Niet iedereen heet Johan.
|
|
NRC Onderwijs Column
Zaterdag & Cetera
|
|
