| |
Here I am
'Zijn ze er nog, leerlingen die hun leraar echt waarderen?' vraagt Koops als ik hem voor de mooie middag bedank. Hij heeft me uitgenodigd voor zijn kooruitvoering. Hij is mijn oud leraar en werd later mijn collega. 'Je weet toch wie ik bedoel, hè? vervolgt hij voor ik kan reageren. 'Je herkende ze direct aan hun verzorgde uiterlijk, hun prettige manieren. Ze mekkerden niet over te veel stof als je een werkje opgaf, ze noteerden hun huiswerk, ze waren altijd op tijd, ze kwamen na de les vaak bij je om nog een vraagje stellen of om dank u wel te zeggen. Die leerlingen bedoel ik. Je denkt dat ik aan nostalgie lijd? Goed, misschien is dat waar. Je weet toch dat ik verdomd graag leraar was.'
Het klopt. Koops was een trotse leraar. Zijn vak was zijn leven. En hij is onverminderd vitaal. Bij het zingen viel me op hoe jong hij oogt, jonger dan de jaren waarin wij collega waren. 'Heb je Maarten gezien?' vraagt hij. 'Die blonde man links in de voorste bank. Ik zag hem weer zitten zoals vroeger in de schoolbank. De manier waarop hij naar me luisterde, zijn hoofd een beetje scheef en zijn handen netjes in elkaar gevouwen, herken je hem? Werkte je toen al bij ons?'
Ik herinner me Maarten niet. Ik herinner me wel de jaren dat veel leerlingen Koops lessen oversloegen omdat ze meenden van hem niet meer te leren dan van hun examenbundel. Hij is nog eens een periode ziek geweest omdat de schoolleiding andere prioriteiten had dan absentiebestrijding.
'Those were the days, jongen,' zegt Koops. 'We lazen nog Eliot toen. Gerontion. Dat weet je toch nog? Here I am, an old man in a dry month. Voor leerlingen als jullie deed ik het. Ik weet natuurlijk dat het ook mijn taak was het zeg maar wat ruwere materiaal bij te schaven. Erudire is het toch? Beschaven. Iedere generatie kent zijn barbaren en die zaten ook in mijn klassen. Aan de ouders kon je het vaak al zien, hè? Nette kinderen, nette ouders. En andersom. Soms denk ik wel dat de Ouden gelijk hadden: een mooi mens heeft een mooi karakter. Vind je ook niet? Hoe is dat tegenwoordig? Is er veel veranderd?'
Koops kijkt me aan. De kloosteromgeving past bij zijn statig postuur.
Ja, zeg ik. Er is veel veranderd. Maar de leerlingen zijn hetzelfde. En jij ook.
|
|
NRC Onderwijs Column
Zaterdag & Cetera
|
|
