| |
De mensheid en haar weedom
Jongeren van het voortgezet onderwijs hebben iets weg van rupsen. Leef je net in het Groene Blaadjes paradijs, komt de vraag: wat ga je later doen? Foute vraag, fout beeld van het schools bestaan vooral. En vraag je toch door, dan blijkt net de coconfase te zijn aangebroken en is 'weet niet' het overheersend gevoel. Stoor geen vlinder in wording. Is die tijd er?
'Gun je vlinder zijn tijd,' zeggen sommige schooldecanen, 'durf te dromen, laat je niet opjagen door de succesnorm, vertrouw op zoiets natuurlijks als jouw hoogstpersoonlijke nieuwsgierigheid en interesse, weet dat je misschien wel veel kan maar toch niet gaat doen wat je niet leuk vindt, dus streep weg en durf dingen niet te willen.'
Maar dan komt het examen, de uitslag en de verdrijving. Ten oosten van Eden waar 'de mensheid en haar weedom' woont, daar meent men dat kunnen kiezen en verantwoordelijk zijn voor je keuze een vaardigheid is waarover iedere burger zou moeten beschikken. Er kan steeds meer dus er moet ook steeds meer gekozen worden. Kies wat bij je past, wat je wil, wat je kan. Hoe? Stap 1: wees je bewust dat je moet kiezen. Stap 2: Ga je oriënteren. Ontdek je mogelijkheden en match die met het aanbod. Stap 3: Onderzoek een paar studies en stap 4: hokus pokus kies.
Ze zijn zeventien jaar, achttien jaar. Missen leerlingen van het voortgezet onderwijs vooral keuzevaardigheid, in het vervolgonderwijs blijkt het Grote Leven zelf voor velen nog zo nieuw en opwindend dat gemaakte keuzes weer wankelen.
Waren dat foute keuzes? Of vergaat het vele studenten als mijn oud-leerling die na vier maanden studie een standaardbrief ontving dat zij weliswaar voorkomt in de administratie van haar universiteit maar gezien het feit dat zij tot dan toe geen studiepunten behaalde, verzocht wordt aan te geven of zij nog studeert of zich anders uit te schrijven. Hoezo begeleiding? Het vervolgonderwijs creëert zijn eigen uitvallers door standaard onvoldoende betrokkenheid bij de eigen student.
Op de protestbrief waarin mijn oud leerling meldt met veel plezier maar nog weinig succes te studeren en dat het toch bekend zou moeten zijn dat zij present is bij tutoraat en practica, wordt haar toegezegd dat men in het vervolg beter naar de individuele student zal kijken en er meer differentiatie in de brieven komt. De mensheid en haar weedom: het is even wennen na die goede oude middelbare school.
|
|
NRC Onderwijs Column
Zaterdag & Cetera
|
|
