| |
Collega Sisyfus
Ja hoor! Daar zijn ze met hun petjes, hoofddoekjes, beugeltjes, nieuwe kleren, mooie haren, tassen en lawaai. De eerste korte schooldag.
Het grut is weer gegroeid, zegt collega Willem. Snap jij dat nou?
Het is een terugkerend wonder: weken zijn ze van de aardbodem verdwenen en dan staan ze gezond voor je alsof ze niet weg zijn geweest. Dat ze zijn veranderd zien ze niet en na een dag zien wij het ook niet meer.
We lopen naar de docentenkamer. Gezichten van collega's zijn een ogenblik nieuw, dan weer vertrouwd. De rector oogt fris. Dat is belangrijk. De rector van een collega bestond het het schooljaar te beginnen met de mededeling dat hij een droom had gehad waarin hij en zijn personeel in een bus zaten te wachten op de chauffeur.
Alles goed, Willem? Fijne vakantie gehad? Zin erin?
Wil je dat ik eerlijk ben? vraagt hij. Het valt me ieder jaar zwaarder. Zeg eens, er is toch zo'n man die een rotsblok een berg oprolt? Nou, ik sta weer onder aan die berg.
Wat adviseer je een collega die zucht onder het werk dat hij noodgedwongen nog zo lang moet doen? Kom op, volhouden? Bevrijd je? Waarom is docentschap voor de één na zoveel jaren nog een feest en voor de ander een zware last?
Herinner je je het afscheidspraatje van Aart? vraag ik.
Nee, zegt Willem. Wat zei hij?
Aart had graag van iedereen persoonlijk afscheid genomen om te zeggen wat hij in ieder van ons waardeerde. Maar dat duurde te lang. Dus vroeg hij ons de ogen te sluiten. Ik wil, zei hij, dat jullie minstens drie dingen van jezelf bedenkt die je goed vindt van jezelf. Drie positieve dingen van jezelf. Ik zeg wanneer de ogen weer open mogen.
De stilte duurde, de ogen bleven dicht, je kent Aart. Hij nam de tijd.
Goed, zei hij tenslotte, twee dingen is ook wel genoeg. Hou ze vast, hé!
Mag ik jullie nu zeggen dat ik het met die twee goede dingen van harte eens ben?
Alles gaat makkelijk als je uit gaat van het positieve, besloot hij. Dat is mijn geheim. Zeg dat ik iets goed doe en ik krijg vleugeltjes. Dat geldt voor ons en des te meer voor onze leerlingen. Ik wens jullie en de leerlingen komend schooljaar allen vleugeltjes toe.
Dat zei Aart.
Mooi, knikt Willem. Heel mooi. Ik wou dat ik het kon.
|
|
NRC Onderwijs Column
Zaterdag & Cetera
|
|
