| |
Verveling
Eva staat voor het raam. Haar wangen kleuren van de opwinding. Blom kijkt toe. Hij is nerveus maar hij grijpt niet in. Hij acht de onrust daarvoor nog in een te vers stadium. Nikkie, een stoer mannetje, probeert een sfeertje te maken. De deur moet open. Blom maakt een zijwaartse manoeuvre. De instructies zijn: praten, niet loslaten. De schoolleiding heeft de leerlingen per mail opgeroepen niet te staken. En tot nu leek de schooldag op alle andere schooldagen. In de pauze vragen de leerlingen elkaar: wanneer begint het? Het was toch op MSN? 'Stake voor je eige regt'.
Maar dan, twaalf uur, daar zijn ze dan. Gasten van een andere school. Foute gozers volgens een meisje. K*t-tokkie's, meent iemand.
Een paar meisjes drukt beschreven proefwerkblaadjes tegen het raam. HELP! RED ONS! leest Blom. Hij blokkeert inmiddels de deur. Eva loopt weer naar haar plaats. Op de gang klinkt geren en geschreeuw. Blom twijfelt. Moet hij toegeven? Hij monstert de rellerige puistenkoppen die hem opzij willen duwen.
Nee, zegt hij ineens, nee. Ga zitten allemaal. Nu, iedereen. Zitten. Ik ben het zat.
Een natuurlijke overtuiging klinkt door in zijn stem.
Wie kan mij uitleggen waarom jullie zouden moeten staken? vraagt hij als iedereen eindelijk zit. Ik sta hier mijn best te doen, ik en alle andere leraren werken ons een hoedje voor jullie en jullie gaan een potje janken dat je, even rekenen.. vijf uurtjes per dag moet leren? Pooh pooh. Mag ik jullie een luie generatie noemen? Eva, kijk niet zo boos. Wat wil je zeggen?
Eva's ogen schitteren. Ze zegt: sommige leraren zeggen zelf: ga maar staken. Dus.
Ja, ja, hoort Blom.
En trouwens, volgens mijn vader hebben leraren slachtofferhulp nodig
Wat? Wat zeg je, Eva? Even overweegt Blom zijn tas te pakken. Even maar.
Hebben jullie wel eens van hypes gehoord? buldert hij. Niet hyves maar hypes? MSN: staak na de kleine pauze: dat was de kop van mijn zaterdagkrant. Sensatie, sensatie! En wat doen jullie? De schapen van mijn buurman zijn slimmer.
We staken toch niet? zegt Nikkie. Wij zitten opgesloten.
En terecht, zegt Blom. Wie binnen een minuut niet werkt, blijft na.
Hij slaat zijn armen over elkaar. Hij heeft iets weg van Mozes. Zijn ogen bliksemen, zijn zwijgen is ontzagwekkend. Rust daalt over de klas. Blom boos, dat gebeurt niet vaak, dat maakt indruk. Maar niet op Eva. Ze staakt in stilte. Ze tekent in zwierige koeienletters op haar schrift: VERVELING.
|
|
NRC Onderwijs Column
Zaterdag & Cetera
|
|
