| |
Het is zover
Annemiek, dit moment, dit spannende moment.. je gaat dadelijk je handtekening zetten onder een gewichtig document. Hebben we je naam wel goed gespeld? Kloppen de cijfers wel? Dit voor jouw leven zo belangrijke moment, laat het even goed tot je doordringen en vergeet het niet, want over een jaar of wat zitten er nerveuze jonge echtparen voor je die een koopcontact voor een huis gaan ondertekenen. Notaris Albers, heb ik het goed? Via 2 MH naar 3V en zonder kleerscheuren je VWO diploma met een prachtige lijst.
Annemiek knikt. Ze begrijpt dat haar mentor voor de gelegenheid wat zeggen moet maar mag het svp snel klaar zijn? Pappa Annemiek staat met een fototoestel in aanslag. De mentor is nog niet uitgepraat. De zaal luistert beleefd. Trotse ouders, grootouders, vrienden, vriendinnen van de geslaagden. De geslaagden zelf zitten op de voorste rijen. Mooi aangekleed, onherkenbaar soms. Tegenover hen op een verhoging een rij onwennige examendocenten. Men is vergeten hun benen aan het zicht te onttrekken. Terzijde staan emmers rozen. Op een projectiescherm verschijnen hilarische kiekjes van de feestvarkens. Het wordt een lange zit. Wie Willemsen heet weet nog zo'n veertig praatjes voor zich. Annemiek moet nog een kleine drie uur applaudisseren.
Jacco is aan de beurt. De mentor wrijft in zijn handen. Jacco, profielhopper, vakverwisselkunstenaar en altijd net op tijd. Zonder oponthoud, met precies genoeg energie, doelgericht, schijnbaar ontspannen, beetje glimlachen en chill man, relax. Je had gelijk. Alles is je gelukt. Zonder vertraging. Als mentor moest ik van jou er voor zorgen dat je niet lui werd. Verder geen overbodige aandacht geven. En wees blij, je bent bijna van me af.'
Het is niet louter vreugde, zo'n avond. Op belangrijke momenten worden belangrijke mensen soms erg gemist. In de zaal zitten vaak gezakte klasgenoten. En voor ons is het met traan en een lach afscheid nemen. Een beetje plagen en nog een laatste lesje meegeven. Natuurlijk worden er bij de wijn en de felicitaties afspraken gemaakt.We houden contact. Volgend jaar komen we met de klas nog eens bij elkaar. Het zal niet gebeuren. Op de dag van de uitslag zag je het al. Er iets veranderd in de blik van de geslaagden. De relatie leerling, leraar is voorbij. Wij worden herinneringen. Oude leraren in een school die steeds kleiner wordt. Maar het is niet erg. We weten waarvoor we het doen.
|
|
NRC Onderwijs Column
Zaterdag & Cetera
|
|
